Antonio Jose Parreira do Livramento... wie is dat?

Onze leden met de leeftijd twintig plus denken wel eens "waar hebben de veteranenleden het over?". De vijftigers dromen dan weer eens terug naar hún twintiger jaren en praten dan met bewondering over de toenmalige toppers uit Spanje en Portugal. Dan gaan de veteranengesprekken niet over Gil, Torra of Ventura maar over Trullols, Edo of Livramento.

Daarom is het mooi dat er nog beelden zijn van die periode. De beelden geven een wedstrijd weer tussen het thuis spelende Spaanse C.P. Vilanova tegen de in die jaren aartsrivaal Sporting Clube de Portugal uit Lissabon. Het was was de finale om het Europees kampioenschap voor clubteams in het seizoen 1976-1977, alweer bijna 40 jaar geleden.

Kenmerken 

Ook in die jaren waren Spanje en Portugal toonaangevend. Het Spaanse hockey had het kenmerk van hard en direct, het hockey uit buurland Portugal stond bekend als sierlijk en met een omweg. Pas in het jaar 1980 veranderde Portugal haar typische speelstijl naar de meer Spaanse speelstijl.

Verschillen

De beelden moet je niet willen vergelijken met de huidige beelden. Maar het is wel leuk om verschillen vast te leggen. De aanvangs "bully" bijvoorbeeld. De doelen niet gemaakt van metaal maar van hout. Of die ene scheidsrechter op de baan met twee doelrechters achter op de doelen. De vraag was altijd of de doelrechters het wel allemaal goed konden overzien. Want ze kropen bij ieder schot in elkaar en deden op dat moment de ogen dicht. Geef ze ongelijk. Maar het was logisch dat jaren later de doelrechter functie werd afgeschaft.

Andere orde

Op de oude beelden zijn legendarische spelers te zien die in menig plakboek een plekje hebben. In het team van C.P. Vilanova zijn de boomlange verdediger Edo (rugnummer 2), Fonte (rugnummer 6) en keeper Carlos Trullos (rugnummer 1) opgenomen. Sporting, onder leiding van trainer Torcato Ferreir, had meer historische figuren. Het nationaal team van Portugal bestond in die jaren bijna volledig uit Sporting spelers. De verdedigers Sobrinho (rugnummer 7), aanvoerder mister Reindeiro (rugnummer 6) en de legendarische aanvallers Chana (rugnummer 8) en ….. daar komt “hij” dan: Antonio Livramento (rugnummer 4). Dit team was zo sterk dat talentvolle spelers als Jorge en Garrido alleen van de wisselbank mochten toekijken. 

Genoemd

De naam Livramento is genoemd. Deze speler was van een andere orde. Een danser op rolschaatsen, niet van de bal te krijgen en scoorde wanneer hij dat wilde. In deze wedstrijd deed hij dat slechts ‘één keer. Hij liet andere spelers beter spelen. Antonio Jose Parreira do Livramento (1943-1999), de beste aller tijden? Is natuurlijk altijd moeilijk om dat te zeggen. Iedere periode is weer anders en heeft zijn helden. Maar hij was in zijn tijd, in die periode wel goed, héél goed zelfs.  

O ja... de wedstrijd eindigde na een ruststand van 2-3 in een 3-6 overwinning voor Sporting Clube de Portugal. Clubkampioen van Europa!